Leven in het NU moment…
Hoe eenvoudig het ook lijkt, het is toch niet zo gemakkelijk in de praktijk. Dat komt omdat wij geneigd zijn in het verleden en in de toekomst te leven. Over wat is geweest en wat nog komen gaat. Over herinneringen en over toekomstbeeld en dromen.
Hoe komen wij af van onze mentale achtbaan? Van al deze gedachten, (geloofs)overtuigingen, oordelen? Oordelen over jezelf, oordelen over anderen? En is het de bedoeling er volledig mee af te rekenen? Of is het leven in het hier en NU slechts een nieuwe hype? Er zijn talloze boeken over geschreven en lezingen gegeven over dit onderwerp. En toch komt er nog een uiteenzetting bij. Die van mij.
Wat gebeurt er als ik je vraag om op dit moment in het NU te blijven? Zet je dan de tijd als het ware stil? Waar kom je dan uit?
Juist. Zelfreflectie. Naar binnen gaan. Bewust ZIJN. In een meditatief moment zijn, ervaren, stilte in gaan. Maar dan nog zijn er de ‘gedachten’ die komen en gaan, soms kort, soms lang, en heel irritant kunnen blijven hangen. Het loskomen van deze gedachtestroom. Hoe doe je dat? Dit kan door je te onthechten aan gedachten, overtuigingen. Je hebt er weet van, maar je hoeft je er niet mee te verbinden of aan te haken. Laat de stroom maar voorbijgaan, aan gedachten, beelden, gevoelens en emoties. Het is er wel, je neemt waar (awareness) en je laat het weer voorbij gaan. Je plaatst jezelf als het ware in een ander perspectief zodat je naar jezelf kunt kijken van een afstand. Je bent dus de waarnemer van jezelf. Je kunt als het ware datgene wat er is, omarmen. Bezien vanuit liefde, compassie en mededogen. Zowel datgene wat in jezelf leeft, als datgene wat je vanuit de buitenwereld naar jou gespiegeld krijgt.
Zo binnen, zo buiten. Zolang je dingen van buiten jezelf ervaart als onprettig en er een oordeel over hebt, en er met een vinger naar wijst (fingerpointing) dat het ‘de ander’ is, dan blijf je vastzitten in een patroon en komen deze onprettigheden als een boomerang bij je terug. Mocht je het inzicht hebben verkregen dat je deze onprettige zaken ergens in je zelf terug kunt herkennen met de voorgaande ervaringen en de bijbehorende gevoelens, gedachten die dat heeft opgeroepen, dan kun je dit omarmen en dat maakt jezelf VRIJ van dit alles.
Dan ontstaat er innerlijke ruimte, vrije doorstroom. Ease and no *disease (*ongemak/ziekte vertaald)
Het leven in het NU. Is dat wel de bedoeling? En zo ja, wat levert het ons op? Als je volledig in het hier en nu leeft, is er geen verleden (herinnering) en geen toekomst (verwachting). Daarmee valt ook de behoefte en het verlangen weg. Er is alleen maar NU. Er hoeft niets bevredigd te worden, er is alleen maar waarneming vanuit onthechting. Alles valt op zijn plaats, er is een innerlijke stilte, een binnenruimte waar ‘niets’ is en tegelijkertijd is het gevuld met LEVEN, met Al Dat Is.
Ik noem het ook wel eens de Stralende Leegte.
Men die geneigd is hiernaar te zoeken, zal het niet vinden. Men die zijn / haar best gaat doen of via een methode denkt dit te bereiken heeft het mis. Men die bereid is zich over te geven aan niets, geen verwachting zal hebben, heeft een kans dit te ervaren. Het is geen bereikbaar doel, dat maakt het een streven, en komt vanuit het ego, het denken en behoefte.
Niets doen, en waarnemen, zitten in stilte, rust en dan alles omarmen wat passeert, gadeslaan, in liefde bezien, vanuit compassie en mededogen, naar jezelf toe en de wereld om je heen.
Wat levert het je op? Het kan gelukzaligheid oproepen. Een moment van een sprongetje van geluksgevoel en dan weer laten gaan als de dans van het leven, dan vervolgens omarmen en onthechten, loslaten dus en niet willen vasthouden. Zo identificeer je je niet met dat er Geluk in de dingen zit, maar in een moment van hier en NU. Dat is Leven in het NU moment, living in the NOW…..
Je hebt mijn toestemming deze inspiratietekst met bronvermelding* door te geven copyright ZEN&ART – Kunst
