Slaap kindje slaap, daarbuiten loopt een schaap, een schaap met witte voetjes, die drinkt zijn melk zo zoetjes, slaap kindje slaap, daarbuiten loopt een schaap…..
dat zong moeder wanneer je als kind ging slapen?
Er was eens een kudde schapen….
op een prachtig natuurgebied woonde een kudde schapen, helemaal tevreden grazend, levendig, doen wat schapen zoal doen.
Op een dag kwam er een schaap, van buiten de kudde aanlopen, helemaal alleen en als uit het niets verschenen.
Een paar van de schapen uit de kudde merkte dit op en liepen het schaap voorzichtig tegemoet. Nieuwsgierig aftastend, al starend werd het ‘vreemde’ schaap benadert.
‘Hallo vreemdeling, wat doe jij hier?’ vroeg een van de schapen. ‘Waarom ben je hier alleen? Heb je geen familie?’
‘Nee, antwoorde het vreemde schaap, ‘ik heb geen familie meer, ze hebben mij verstoten’.
Oh, dat is triest te horen. Je bent van harte welkom binnen onze kudde hoor, wij zullen je met open hart ontvangen en je opnemen als één van ons’, zei een van hen. ‘Kom mee, dan stel ik je voor aan de rest van onze kudde.’
Zo gezegd, zo gedaan. En het verliep prima.
Na een periode van gezamenlijk optrekken viel het op dat de vreemdeling zich prima had aangepast, zelfs zo in de groep was opgenomen dat de andere schapen deze niet langer als ‘vreemde’ zagen maar als één van hen.
In de loop van tijd verkozen zij het schaap tot hun leider.
Zo ging het enige tijd en de leider bracht nieuwe energie en nieuwe ideeën binnen, maar ook een aantal geheel nieuwe gewoonten, die de groep met alle plezier opvolgde. Er leek een blind vertrouwen te zijn ontstaan en mooie saamhorigheid. De leider was tevreden want de schapen deden precies wat hij voorstelde.
Totdat….
Een van de schapen ontwaakte op een morgen en iets bijzonders opmerkte. Het schaap dacht: Ik ben wakker, wat ziet de wereld er opeens anders uit! Het keek eens rond en zag niets opmerkelijks aan de kudde, sommigen lagen nog te slapen, anderen liepen te grazen zoals altijd. Maar wat wél opviel was dat er iets merkwaardigs was te merken aan de leider. Het schaap dat als vreemdeling in de groep was gekomen, had een opvallende uitstraling rondom. Noem het een soort van aura. Het ontwaakte schaap keek nog eens goed en zag het toch echt goed, een soort van ‘zwarte sluier’ hing rondom de leider. Het schaap keek nog een keertje goed en zag toen dat de leider een wolf was, gehuld in schaapskleren! Oeh, dat is schrikken zeg, wat nu?!
Moet ik het zeggen, wat moet ik doen, dacht het schaap en was duidelijk in de war. Rustig blijven, waarnemen, kijken wat er gebeurt en of de anderen het ook zien. Zo gezegd, zo gedaan. Het schaap hield de leider scherp in de gaten, maar op een manier die niet opviel, tegelijkertijd bleef het schaap dicht bij haar eigen gevoel. Zo verstreken een aantal uren, maar toch zat het haar dwars, want als dit zo was dan liepen ze in de kudde allemaal gevaar! Wat te doen? Hoe kan ik iets doen, zonder dat het de leider opvalt, en de schapen in gevaar brengt?
Inmiddels had de leider wel door dat het wakkere schaap, een beetje ander gedrag vertoonde. Een test op de trouwe volgelingen was dan ook wel nodig. Dus er kwamen wat nieuwe regels, en kijken wie zich daarin zou voegen. De meeste van de kudde zag het helemaal zitten en zonder op of om te kijken bleven ze volgen. Een paar van hen twijfelden en het inmiddels wakkere schaap weigerde mee te werken in de nieuw opgestelde regels. Potverdorie dacht de leider, dat gaat niet volgens plan. Die lastige, dat dwarse schaap zal ik eens even de les lezen! Dus er kwam een regel, als je tegen het plan inging dan mocht je niet mee met de kudde en zal je buitengesloten worden.
Dat kwam als donderslag bij heldere hemel voor de kudde, maar ze zagen toch ‘meeste stemmen voor’ en dat was goed, de twijfelaars bleven twijfelen, een paar keerden terug naar de massa, en een enkeling voegde zich bij het wakkere schaap. Ze zagen dat het wakkere schaap iets bijzonders bij zich droeg, een soort helderheid, kalmte en wijsheid uitstraalde. Er waren nu dus twee groepen ontstaan. Het wakkere schaap vertelde aan de anderen, die zich bij haar hadden gevoegd, wat er zich had afgespeeld en dat de leider een ‘wolf in schaapskleren’ was maar dat het niet wist hoe dit goed aan te pakken om de leider te ontmaskeren. De kleine groep schapen ontwaakte mee en vormden een hechte gemeenschap binnen de grotere massa, de kudde schapen die blindelings de leider volgden.
En toen kwam het moment daar, dat de kleine groep voldoende kracht van binnenuit had weten op te bouwen om het plan ten uitvoer te brengen. De leider zou ontmaskerd worden en de groep, de massa zou gered zijn! Hoe mooi!
De volgende dag hebben de wakkere schapen, inmiddels tot ontwaakte zielen ontpopt, een plan gemaakt.
Ze hadden het voornemen om zoveel mogelijk door de kudde te bewegen, zonder te spreken, maar puur door aanwezig te zijn in hun hartjes. Grazend, om liefde, mededogen en warmte te verspreiden onder de kudde.
Zichtbaar werd dat al snel opgemerkt door de massa. Hier en daar zocht een schaap gezelschap bij de kleine ontwaakte groep. En zonder dat er sprake was van een ‘overhalen’ en ‘verhaal’ liepen de schapen steeds meer over naar de kleine groep. Die inmiddels steeds groter werd. De leider had dit zeker opgemerkt, en werd bang om grip te verliezen, en probeerde alles om dit tegen te gaan. Daar kwamen nieuwe regels, nog strenger, contactverbod, zelfs een graasverbod. Maar de kleine groep die inmiddels bijna even groot was als de kudde, was niet onder de indruk en deed gewoon wat het zelf wilde doen. De leider werd nu wel op de proef gesteld en raakte in paniek.
En dan weet je ….ingrijpen voordat het té laat is. Dus de leider zou zichzelf ontmaskeren als de wolf en in de nacht zou hij de schapen doodmaken…..
De ontwaakte groep had inmiddels in de gaten dat de ‘wolf’ iets duisters in de zin had. Dus werd besloten de wolf in de nacht te overvallen en gevangen te zetten. Zo gezegd, zo gedaan. De groep had gedaan wat het moest doen.
Nu zagen de andere schapen in de kudde dat hun leider gevangen was genomen en ze kwamen in verzet om hun leider te bevrijden. Ze keerden zich tegen hun eigen soort, de ontwaakte zielen en de slapende zielen.
Maar toen ze bij de plek kwamen waar de gevangen leider zat, zagen ze tot hun grote verbazing dat er een wolf zat. ‘hoe kan dat, wie is dat?’ vroegen zij zich af. Ze waren geschrokken en bang.
De groep ontwaakte schapen legden het hele verhaal uit van begin tot het eind. De wolf was inmiddels vol van schaamte, voelde zich naakt en vernederd. De groep besloot tot een eindoordeel. Wat te doen met de wolf die zich in schaapskleren had gehuld?
De wolf was nu doodsbang. Want ze zouden over zijn lot beslissen.
Wat denk je? De kudde schapen die volgelingen waren wilden maar moeilijk loskomen van het idee dat de wolf eens vermomd als schaap onder hen was en dat ze zijn regels en ideeën in twijfel zouden trekken. De groep ontwaakten die inmiddels tot over de helft was uitgegroeid begreep dit heel goed. Ze waren natuurlijk gehypnotiseerd door de leider, de wolf in schaapskleren! Er is maar één oplossing. Wij moeten ze wakker maken!
1,2,3, WAKKER WORDEN! Riepen de ontwaakten naar de kudde schapen. WAKKER WORDEN!
En na een aantal keer luid roepen werd het duidelijk en helder gehoord. De schapen keken verdwaasd om zich heen, en begonnen te stralen van herkenning, herinneringen kwamen boven van wie ze werkelijk zijn. Sommige waren wat verdwaasd. Een enkeling bleef in een diepe slaap achter op het veld. De zon begon te schijnen zoals nooit tevoren!
De wolf was ontmaskerd en zag opeens zijn eigen schaduw door de reflectie in het licht van de zon. Deze straal van de zon raakte diep in het hart van de wolf.
De wolf begon in te zien dat er andere mogelijkheden waren. Waarheid in het licht te zetten. En zo besloot de wolf zich naar binnen te keren, in zijn hart te gaan wonen. Leiderschap op zich te nemen vanuit binnenuit! Vanuit een samen in een liefdevolle verbinding met elkaar. Net zoals de ontwaakte mede broeders en zusterschapen hem lieten zien!
En ze leefden nog lang en gelukkig ….. (hoop ik dan maar)
En wat is jouw rol? Ben je een kudde schaap die de massa blindelings volgt?
Ben jij misschien net als de wolf in schaapskleren of voel jij je meer een ontwaakte ziel?
Misschien herken je in iedere rol iets terug van jezelf? Dat kan natuurlijk ook. Hoe het ook zij, dat is een open en eerlijke kijk op de werkelijkheid. Maar zonder daarbij met een vinger te wijzen, een oordeel te vellen, kwaad te doen. Het gaat om respect, liefde, eenheid. Broederschap, zusterschap. Ongeachte welke rol je hebt te vervullen hier op deze planeet Aarde. Leven vanuit aandacht en liefde als verbindende factor.
oreana/zenart/kunst copyright auteursrecht 2021 / tekst en beeld
verspreiding aan derden voor niet-commerciele doeleinden toegestaan uitsluitend met bronvermelding van de auteur
